*********

پس از اجرای مکانیسم ماشه و بازگشت تحریم‌ها روی کاغذ برخی اصلاح‌طلبان در تلاش هشتند با فشار روی رئیس‌جمهور او را به سوی گفتگوی مستقیم با آمریکایی‌ها هدایت کنند، روزنامه شرق با بی ثمر خواندن خروج از NPT نوشته است:

با وجود تدوین حدود ۱۵ طرح برای خروج ایران از معاهده منع گسترش تسلیحات هسته‌ای (NPT)، مجلس در جلسه غیرعلنی اخیر، این موضوع را در دستور کار قرار نداد و تلاش نمایندگان تندرو و جریان پایداری برای پیشبرد طرح ناکام ماند.ابراهیم رضایی، نماینده اصولگرا، تأیید کرد که پیشنهادهای متعددی درباره خروج از NPT مطرح است، اما تاکنون تصمیمی نهایی گرفته نشده و چنین اقدامی به اجماع ملی نیاز دارد.

شرق همچنین نوشته است:

او با این حال معتقد است ادامه همکاری با آژانس و ماندن در NPT به نفع ایران نیست.عباس گودرزی، سخنگوی هیئت‌رئیسه مجلس، گفت محور اصلی جلسه غیرعلنی «اسنپ‌بک» بوده و نه خروج از NPT. به گفته او، مکانیسم ماشه دیگر اعتباری ندارد و بیشتر جنبه روانی دارد. او تأکید کرد ایران در برابر زیاده‌خواهی‌های آمریکا و اروپا تسلیم نمی‌شود.در مجموع، موضوع خروج از NPT همچنان محل بحث است، اما مدیریت مجلس و مخالفت‌های درون‌ساختاری نشان می‌دهد تصمیم نهایی به این زودی گرفته نخواهد شد و نیازمند بررسی‌های دقیق‌تر و اجماع ملی است.

روزنامه سازندگی دیگر روزنامه اصلاح‌طلب نیز با سرگردان خواندن پزشکیان میان تحریم‌ها و وعده‌های روی هوای رئیس‌جمهور نوشته است.

دولت پزشکیان با فعال‌شدن مکانیسم ماشه و بازگشت تحریم‌ها، ناگزیر شده به‌جای برنامه‌ریزی بلندمدت، همچون آتش‌نشان‌ها، بی‌وقفه درگیر مهار بحران‌های روزانه شود؛ از کمبود دارو تا نوسان ارز و … . در چنین وضعیتی، سیاست‌گذاری به واکنش بدل می‌شود و توسعه، قربانی اضطرار و بقا می‌گردد. “سازندگی” به بررسی این موضوع پرداخته است.

یک ســال پس از وعده‌هایی برای عبور از بحران، پزشــکیان و همکارانــش در دولت، ناگهان با تحریم‌های خردکننده‌ای روبه رو شــده اند که اساس دولت او و مردم ایران را هدف قــرار داده اند و دولت را از مســیر برنامه ریزی بلندمدت منحــرف کرده و به جبهــه تأمین روزانه نــان، دارو و آرامش روانی مردم کشانده اســت. دولت پزشــکیان که بنا بود فرصتی برای توسعه باشد با فعال شدن مکانیسم ماشه رسما به دولتی برای تأمین معیشــت تبدیل شــد.

درباره فشارهای جدید و فاز اثرگذاری روی تصمیمان دولت بیان چند نکته ضروری است:

1- اصلاح‌طلبان با اصرار و بر تداوم مذاکرات ضمن اتلاف زمان، شرطی کردن تدبیر امور و نادیده گرفتن توان داخلی به قمار دست زده و سرمایه سیاسی-اجتماعی را هدر می‌دهند.

2- چپ‌ها اعتقادی به برنامه جایگزین نداشته و تنها برنامه را در مذاکره با غرب بالاخص آمریکا تفسیر و تعبیر می‌کنند، اداره و تدبیر امور را تاحصول نتیجه مذاکرات معلق باقی گذاشته و چشم انتظار نتایج نشسته‌اند.

3- اصلاح‌طلبان حفظ آستانه تحمل اجتماعی را آتش‌نشانی خوانده و آن را تحقیر می‌کنند، تشدید این ماجرا باعث تصمیم‌سازی‌های غلط خواهد شد.